Caroline weigert haar vader een echtgenoot voor haar te laten uitzoeken.

Om aan zijn inmenging in haar zaken te ontkomen vlucht ze naar een bergachtige streek in Spanje om troostte zoeken bij haar vroegere kindermeisje. In plaats van Mati komt ze echter oog in oog te staan met Pio Viroda, een kunstenaar die vanwege zijn politieke tekeningen een vijand is van de wereld waarin Caroline thuishoort. Hij kan het dan ook niet laten haar herhaaldelijk op cynische wijze te confronteren met haar lege bestaan. Het enige dat zij gemeen hebben, is hun liefde voor persoonlijke vrijheid.

Is dat wel een basis om op te bouwen, of zal hun verschil in achtergrond hen slechts uit elkaar drijven?