Elaine is nog maar heel kort met Yvan Durocher getrouwd op het moment dat ze hem in de steek laat vanwege zijn bedrog.

Ze wil niet meer naar hem terug, maar als ze hem door familieomstandigheden een jaar later weer ontmoet, wordt het haar binnen vierentwintig uur duidelijk dat ze nog altijd evenveel van hem houdt. Zodra ze op het romantische kasteel van Chambourtin is, wordt ze bestormd door herinneringen en is er in haar gedachten alleen nog maar plaats voor de man die ze daar een jaar geleden trouwde. Het is dan ook een verpletterende slag voor haar, als het enige wat ze van hem te horen krijgt is: ‘Bij nader inzien lijkt het me het beste dat we maar gaan scheiden. Verbaast je dat? Dacht je dat ik daar nooit in zou toestemmen?

Of ben je misschien achteraf van gedachten veranderd?’