Tristan Wyndham had zich de dochter van zijn overleden mentor voorgesteld als een bebrilde oude vrijster, niet als een jeugdige schoonheid.

Hij had gehoopt dat ze intelligent was, niet dat ze verstoken zou zijn van elk greintje gezond verstand. Hij had verwacht haar behulpzaam te zijn bij het afhandelen van haar erfenis, niet om samen met haar – zonder chaperonne nog wel – naar Parijs te reizen.
Maar Lila Covington had lak aan alle verwachtingen – en aan alle maatschappelijke regels. Wel beloofde ze dat ze aan zíjn reputatie zou denken tijdens hun verboden tocht, en daarmee maakte ze de knappe Engelsman sprakeloos.
Vervolgens vermomde ze zich als jongen, en haar mooie benen, in broekspijpen gehuld, maakten hem ademloos. Maar pas in haar rol als zijn vrouw maakte ze hem radeloos van begeerte en deed hem verlangen naar alles wat bij een echt huwelijk hoorde. Gelukkig besefte de verliefde advocaat net op tijd, dat hij het enige lokaas in handen had dat sterk genoeg was om zelfs deze vrijgevochten jongedame te strikken: ware liefde.