Als Jean Paxton tijdens haar vakantie in Frankrijk inkopen gaat doen, wordt zij achtervolgd. Later blijkt dat zij bij deze stille aanbidder moet aankloppen voor onderdak.

‘IK GUN JE WEL DE TIJD, JEAN’

Plotseling staat Paul in de deuropening en laat zijn blik goedkeurend rondgaan. In een hoekje van de badkamer ontwaart hij de kleding van Jean, die zich haastig onder het badschuim heeft laten zakken. ‘Zal ik bij jou in bad komen zitten, liefje’, plaagt hij. ‘We kennen elkaar toch al wat langer’. Als Jean zijn voorstel afwimpelt, legt hij de handdoek op een voor haar onbereikbare plaats. Jean moet zich nu wel blootgeven…

‘HAD IK JE TOEN MAAR UIT LATEN SPREKEN’

Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar tegen zich aan. ‘Geloof me, als ik dit allemaal geweten had, dan zou ik vanavond niet zo hard van stapel zijn gelopen. Eén ding wil ik nog graag van je weten. Is er iemand anders… een andere minnaar geweest… na je scheiding?’ ‘Nee, niemand.’ ‘Dan is het me duidelijk. Als je er aan toe bent, wil ik de man zijn die je laat zien hoe warm en mooi vrijen kan zijn…’