‘Natuurlijk wil ik niet dat je weggaat!’ verzekert Carl haar.

‘Maar ik voel me schuldig omdat ik je zo aan me bind. De afspraak was immers dat het voor slechts twee jaar zou zijn, Laura, en niet voor je hele leven.’ Later denkt Laura over zijn woorden na. Ondanks het gevaar, heeft Carl besloten de operatie te laten doorgaan. Ze is ervan overtuigd dat hij, als hij weer kan lopen, de voorkeur zal geven aan Rosemary. Mocht de operatie mislukken, dan zal hij terugkomen bij zijn steun en toeverlaat, de eeuwig trouwe Laura.
Er rijst een woede in haar op, die echter onmiddellijk weer verdwijnt. Ik zal nooit in staat zijn hem te verlaten, fluistert ze tegen zichzelf.